Siggusetur

Annan daginn í röð (í gær) þeyttist ég um Suðurlandið í sólskinsverðri í góðum félagskap nágrannakonu minnar af Barðaströndinni. Gullni hringurinn var ekinn; gengið um á Þingvöllum, farið Gljábakkaveg á Laugarvatn, Geysi og Gullfoss og komið við í Bjarnabúð í Reykholti. Við kíktum við á Selfossi hjá Áslaugu fyrrum samstarfskonu okkar og nutum góða veðursins í skjóli nýs skjólsveggjar hannaðan eftir hana sjálfa.

Ég þarf ekki að orðlengja um fegurðina sem blasti alls staðar við okkur. Þarna vorum við innan um, að mestu leyti, erlenda ferðamenn og samglöddumst þeim yfir að fá svona gott veður og tækifæri til að heimsækja landið okkar, en vorkenndum þeim að sama skapi að þurfa að kaupa sér mat á þessum stöðum. Þvílíkt okur t.d. við Geysi, en þar borðuðum við, og ullarvörurnar sem við handlékum við Gullfoss voru hlægilega dýrar. Af hverju þarf að okra svona á ferðafólki?

----

Um daginn var ég með mínum ektamanni á Þingvöllum í bústað. Þvílík forréttindin að eiga bústað á þessum stað. Ég læt fylgja með nokkra myndir sem ég tók úr þeirri ferð, en í gær var ég ekki með myndavélina.

 

Þær komu um hálftíu í gærmorgun, í morgunkaffi, tvær kennslukonur úr skóla sem ég kenndi við í Reykjavík fyrir þrjátíu árum. Aðra hitti ég fyrir þrem vikum en hina hef ég ekki séð í akkúrat þrjátíu ár. Þær kenna enn við sama skóla og fleiri góðar konur (og tveir karlar) sem ég þekki.

Þegar ég hitti Sigurlín um daginn kom það til tals hve Fljótakonan væri góð spákona. Ég sagði nú sí sona að það væri nú skemmtilegt að fá hana til að spá fyrir sér. Sigurlín hélt nú að hægt væri að koma því í kring, einhvern tímann.

Í gær hringdi hún og sagði að Fljótakonan væri tilbúin að spá fyrir mér með því skilyrði að ég byði þeim í kaffi.

Í spilunum sá Fljótakonan fullt af peningum. Þar sem ég gat ómögulega fundið út hvaðan þeir ættu að koma, þá benti hún mér á að kaupa lottómiða.

En viti menn ég held að spádómurinn hafi þegar ræst. Þær voru ekki fyrr farnar en pósturinn bankaði upp á hjá mér, ég meina það hann bankaði, og rétti mér umslög frá skattinum. Þar stóð í bréfinu að ég fengi tuttuguogtvöþúsund króna ávísun í pósti 1. ágúst!

Það var eins og ég hefði hitta Sigurjónu í gær heima hjá henni í litlu íbúðinni, ég held að hún hafi verið í Þingholtunum (gangurinn ilmandi af hvítlauklauk, nágranni hennar, eldri maður, taldi hvítlauk allra meina bót og bruddi hann í gríð og erg) berandi fram frosna kókósköku með súkkulaðikremi... nota bene... kakan átti að vera frosin...

---

Ég hitti semsagt Sigurlín fyrir þremur vikum og Hildi og Nönnu en við kenndum allar saman frá 1974-1977 og þetta var í fjórða skiptið sem við hittumst að sumri til í jafnmörg ár, sannkallaður sumarklúbbur. Þó við hittumst ekki nema einu sinni á ári er eins og tíminn standi í stað á milli og þráðurinn tekinn upp sem frá var horfið árið áður.

Við byrjum alltaf á því að fá okkur göngutúr og borðum síðan saman hádegisverð og spjöllum og hlægjum saman og tökum tækifærismyndir og ætla ég að setja tvær af þeim inn; ég tek það fram að þær eru teknar á Íslandi... en hvar?

 

 

 

 

 

 

 

Nú eru 11 dagar síðan að prinsessan kom heim. Hún er alsæl með skiptinemadvölina sína á Ítalíu og fjölskyldan var yndisleg við hana.

Fyrir helgi fékk hún tvö bréf annað frá mömmu sinni og hitt frá ömmunni þar sem þær láta í ljós ánægju sína með hana og vilja að hún komi aftur næsta sumar. Og ekki held ég að hún myndi hafa neitt á móti því. Hún saknar þeirrar þó hún sé ánægð með að vera komin heim.

Daginn eftir heimkomuna og borðuðum við saman - vinkonur hennar og foreldrar þeirra og nokkrir fjölskyldumeðlimir í blíðskaparveðri.

Fleiri myndir undir tenglinum myndaalbúm.

Myndir úr fjölskylduferðinni er undir tenglinum Albúm.

Er nýkomin heim úr velheppnaðri fjölskylduferð um Húnaþing vestra, þar sem við gistum tvær nætur á Sveitasetrinu Gauksmýri og ferðuðumst um Vatnsnesið, Víðidalinn og Vatnsdalinn.

Þarna leynast margar fagrar náttúruperlur sem maður hefur aldrei gefið sér tíma til að heimsækja, á leið norður í land eða á suðurleið, eins og: Hamarsbúð, Hindisvík, Hvítserk, Borgarvirki, Kolugljúfur, Þingeyrarkirkju, Þórdísarlund, Þrístapa og Bjarg í Miðfirði. Stórbrotið útsýni frá Borgarvirki og Bjargi þar sem Grettir fæddist.

 

Það er líka gaman að koma á Hvammstanga. Þar er góð og velviðhaldin sundlaug, Selasetur Íslands og Bardúsa þar sem er Verslunarminjasafn og handverkssala.

 

Vatnsleysusystkinin, eitthvað af börnum þeirra og barnabörnum voru alsæl með ferðina. Kynslóðarbil hvað er það? Aldursdreifingin var frá áttatíu og einu ári niður í fimm mánaða.

 

 

Það hefur svo margt skemmtilegt drifið á daga mína undanfarna mánuði. Til dæmis er yndislegt að sjá litlu gimsteinana mína (þá yngstu) Sigurð Nonna og Guðmund Nóa dafna og þroskast. Þeir hafa stækkað heilmikið og eru farnir að brosa! Þeir komu í heimsókn í gær og gistu hjá okkur eina nótt. Nói hjalar heilmikið en það er eins og Nonni sé að æfa sig ennþá áður en hann lætur til skara skríða.

Það var líka frábært að hafa hina gullmolana mína að norðan í heimsókn um páskana: Sigurð Ágúst, Ragnhildi og Sigurjón. Fjölskyldan frá Húsavík kom að sjálfsögðu til vera við skírnina sem haldin var hér í blíðskapar veðri á skírdag. Sr. Baldur Kristjánsson skírði og athöfnin var hin fallegasta og veislan að sama skapi skemmtileg. Það komu fjörutíu og fimm gestir, ótrúlegt hvað húsið rúmaði, reyndar hjálpaði blíðan til, því eitthvað að fólkinu drakk utandyra. Það sem eftir lifði af páskahátíðinni kúrðum við stórfjölskyldan saman og nutum þess út í ystu æsar.

Einhvern tímann í apríl fór ég á tónleika með Cliff Richard og skemmti mér konunglega. Asskoti heldur hann sér vel karlinn. Þarna hoppaði hann og skoppaðu um allt sviðið syngjandi sæll og glaður í tvo tíma. Mér fannst ótrúlegt að vera stödd á tónleikum með goðinu sem maður sá í Summer Holiday í Tónabíó í gamla daga, nokkrum sinnum!

Söngferðalag til Vestmannaeyja með Söngfélagi Þorlákshafnar var mjög skemmtileg og tókust tónleikarnir vel. Við héldum sameiginlega tónleika með Freyjukórnum úr Borgarfirði og Kaffihúsakórnum úr Vestmannaeyjum. Safnaðarheimilið var troðfullt og voru heimamenn alveg hissa á aðsókninni. Makakór Söngfélagsins sló þó í gegn með sinni uppákomu um kvöldið. Ég fer ekki ofan af því að Vestamannaeyingar er sérlega skemmtilegur þjóðflokkur.

Annars fer öll mín orka og frítími í Kammerkór Suðurlands. Það eru æfingar og undirbúningur fyrir Frakklandsferð, sem er gríðarleg vinna. Við erum búin að sækja um styrki á yfir fjörutíu staði. Okkur hefur orðið svolítið ágengt, búin að fá nokkra góða styrki. Við höldum þrenna tónleika í Alsace héraði í Frakklandi og erum með þrjár mismunandi efnisskrár. Þetta er náttúrlega bilun... en ansi skemmtilegt.

Nú ætla ég að drífa mig að fara upp í rúm og lesa í skemmtilegu bókinni sem ég er að lesa núna. Ég var að enda við að ljúka við Flugdrekahlauparann og hélt kannski að næsta bók sem ég tók úr sellófaninu yrði ekki eins skemmtileg. En Stelpan frá Stokkseyri er bráðskemmtileg og vel skrifuð bók og svei mér þá ef hún á ekki eftir að hafa áhrif á hvað ég geri 12. maí. Ég er samt á móti virkjunum og álverum. Ég er soddan afturhaldsseggur.

----------

Ps. Takk fyrir hamingjuóskirnar.